Aking nakitang nakatingala si Juan
Malalim ang iniisip, sa dilim ay nakikipaglaban
Mga salitang nakakaalam lamang ay buwan
Titingala’t yuyuko, siya’y muli na namang

lilisan.

​

Ako’y kanyang lubos na taga-hanga
Sa kanyang pluma at papel ako’y namangha
Mga aral na nakakubli sa kanyang likha
Namutmot ng runong tunay na dakila.

​

Kung ang iba’y talim at itak ang bitbit,
Kaniya nama’y sulating nagngingitngit.
Puyos ng mga salitang iniukit,
Tatak sa utak, tagos sa dibdib.

​

Ipinikit ni Juan ang kanyang mata
Yumuko, mga butil ng luha’y dumampi sa lupa
Hirap at sakit ay kita sa kanyang itsura,
Ngunit lamang ang tatag pati na ang pag-asa.

​

Si Juan na minsang ginamit ang titik bilang

sandata

Tila ngayo’y nawalan na ng gana
Mga sulating dating alas

Unti-unti ng ng naglalaho, nawalan ng lakas.

​

Ako’y napaiwas ng tingin
Mga mata ko’y sa buwan napabaling
Ako’y bumulong ng palihim
Paghihirap ni Juan, sana’y huwag balewalain

​

Muli kong ibinalik ang tingin sa kanya
Tinimbang at inusig pahiwatig ng mga mata
Tila ba ako’y biglang natulala
Muling napaisip sa mga kamaliang nagawa.

​

Lumisan na’ng tuluyan si Juan
Mga pangaral at payo na kanyang inwan
Nawa’y laging nariyan.

Saan mang dako ng mundo, sana’y nanahan.